Naast tijdelijke functies als volktuinen en manifestatieterrein is braakliggend terrein van belang voor stedelijke biodiversiteit. Er is gedurende de braakligging volledige ontwikkeling op basis van natuurlijke processen. In eerste instantie verschijnen pioniers, die in staat zijn om snel te koloniseren door te profiteren van het ontbreken van concurrentie. Zodra water stagneert verschijnen ook kranswieren, libellen (platbuik !) en amfibieën. Na een paar jaar gaan grassen domineren en ook zoomplanten verschijnen. In een derde stadium groeien poelen dicht of worden gekoloniseerd door vissen. Houtige gewassen verschijnen (wilg, robinia, ruwe berk en uiteindelijk ook eik). Biodiversiteit bereikt meestal het hoogtepunt in de twee eerste stadia.
Een andere belangrijke waarde is de beleving, vooral door kinderen. Braakterreinen hebben op hen een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Dit gaat goed samen met de natuurwaarde, omdat verstoring juist de voornaamste milieufactor is voor het voortbestaan. bij langdurige braak kan met als beheermaatregel (gevaarlijk) puin en opruimen, afval opruimen, randen en een enkel pad uitmaaien.
bron: Stadswerk magazine 04/2013 (Floris Brekelmans & Remko Andeweg)
| ONTWERP: CENTOMANI | DISCLAIMER |