Detroit: preview op de post-industriële samenleving
21 juni 2012
Detroit is in 50 jaar tijd teruggevallen van bijna 2 miljoen inwoners naar 700.000. De stad was vrijwel geheel afhankelijk van de auto-industrie en die vertrok naar lage lonenlanden. Vanuit de overlevingsdrang van de bewoners die zijn gebleven ontstond geleidelijk een nieuwe samenleving die gebaseerd is op stadslandbouw. Grace Lee Boggs, filosoof en duurzaamheidsactivist, omschrijft dit als een culturele revolutie die de weg vrijmaakt naar een postindustriële wereld. Deze is niet langer meer gebaseerd op het kapitalisme of communisme. Het is een stille revolutie die op een natuurlijke manier past in de opvolging van de mens als jager-verzamelaar, landbouwer naar de industriële mens van nu.
Hier in Detroit valt ‘niets meer te verdienen’ – de stad lijkt aan zichzelf overgelaten – en dus ligt de weg vrij voor nieuwe kansen. Ook nu tonen de Amerikanen zich als ware pioniers; dit keer niet in nieuw, onontgonnen land, maar in een bestaande nederzetting. Dit is de oerkracht van de Amerikanen: overleven binnen de mogelijkheden en dat kan omdat er voldoende vrijheid heerst. Vanuit de kennis die de ouderen van de grotendeels afro-amerikaanse bevolking nog heeft, wordt op de talloze lege plekken stadslandbouw gepleegd. Vanuit scholen worden kinderen betrokken en die maken hun ouders op hun beurt enthousiast. Zo spelen alle generaties een rol in de opbouw van een nieuwe, duurzame en sociale stad.